به گزارش آرانیوز، چهارم شعبان مصادف است با سالروز میلاد باسعادت قمر منیر بنی‌هاشم، حضرت ابوالفضل العباس (ع)، است که با زمزمه نام ایشان، فداکاری، ایثار، فضیلت، رشادت، زهد و تقوای الهی، فتوّت و جوانمردی در ذهن‌ها متبلور می‌شود. همو که همگان او را با شجاعت و دلیری می‌شناسند و در زیارت ناحیه مقدسه نیز به صورت اختصاصی بیانات بلندی در مورد ایشان وجود دارد و این به سبب غرق بودن ایشان در معرفت به ولایت است.
حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس (س) در طول تاریخ دستخوش تغییرات و اتفاقات فراوانی شده است. از این روز در این خصوص با حجت الاسلام و المسلمین سیدمحمدباقر علم الهدی، پژوهشگر تاریخ اسلام به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه حاصل آن را می‌خوانید:
حجت الاسلام سیدمحمدباقر علم الهدی در خصوص ویِژگی های این مکان مقدس گفت: اینکه یک مکان طرفداران زیادی داشته باشد و عده زیادی علاقه مند باشند و آرزوی دیدار آن را در دل بپرورند، فرصتی است که نصیب هر بنایی نخواهد شد. بناهایی که این خصوصیت را دارند باید ویژگی‌های خارق‌العاده و جالب توجه زیادی داشته باشد تا خیل عظیمی از مردم در سراسر جهان دوست داشته باشند تا حداقل یک بار حتی تا نزدیکی بنای مذکور رفته و آن را تماشا کنند. حرم حضرت عباس (س) یکی از این اماکن است. این حرم نزد مردمانی که شرافت و معرفت را به خوبی درک می‌کنند، شکوه و عظمت بسیار زیادی داشته و کمتر کسی را می‌توان یافت که دوست نداشته باشد به این حرم قدم بگذارد.
وی افزود: حرم حضرت ابوالفضل (ع) در فاصله بسیار کمی از حرم امام حسین (ع)، در شمال شرقی آن واقع شده و فاصله‌ای که بین حرم این دو بزرگوار وجود دارد را بین‌الحرمین می‌نامند. این حرم بیش از ۱۰ هزار متر مربع مساحت داشته و در ساختمان آن بخش‌هایی مانند ضریح، رواق، گلدسته، ایوان، صحن، گنبد که با به سبک و سیاق معماری اسلامی ساخته شده‌اند دیده می‌شود. اطلاعات تاریخی در مورد این بنا خیلی کم است و برخی اعتقاد دارند که تاریخ حرم امام حسین و حرم حضرت ابوالفضل از یکدیگر جدا نبوده و هر اتفاق و یا مرمت و نوسازی که برای حرم امام حسین به وقوع می‌پیوسته همان اتفاق نیز برای حرم حضرت ابوالفضل می‌افتاده است.
این پژوهشگر تاریخ اسلام با اشاره به ساخت اولین بنای این حرم مطهر عنوان کرد: مختار ثقفی در دوران قدرت و حکومتش اولین عمارت را بنا گشت و بعد از این عمارت و به‌طور کلی تمام شهر کربلا کم‌کم‌رو به آبادانی نهاد، ولی هارون‌الرشید در سال ۱۷۰ قمری دستور خراب کردن آن را داد. عمارت دوم در عصر مأمون از نو ساخته شد. در سال ۲۳۲ قمری متوکل عباسی بر مسند خلافت نشست و دستور تخریب کامل حرم حسین بن علی (ع) و حرم عباس بن علی (س) و تمامی شهر کربلا را داد و پس از تخریب، تمامی منطقه را شخم زدند و به آن آب بستند. المنتصر، خلیفه عباسی، بر خلاف سیاست پدر خود متوکل با شیعیان روش دوستانه و صمیمانه‌ای داشت. وی اموال زیادی بین علویین تقسیم کرد و حکم به تعمیر بنای شهر کربلا و حرم عباس بن علی داد. در نتیجه، کربلا در عصر او رونق یافت و زائرین این حرم‌ها از اطراف به سوی کربلا سرازیر شدند.
در سال ۲۳۲ قمری متوکل عباسی بر مسند خلافت نشست و دستور تخریب کامل حرم حسین بن علی (ع) و حرم عباس بن علی (س) و تمامی شهر کربلا را داد و پس از تخریب، تمامی منطقه را شخم زدند و به آن آب بستند. المنتصر، خلیفه عباسی، بر خلاف سیاست پدر خود متوکل با شیعیان روش دوستانه و صمیمانه‌ای داشت. وی اموال زیادی بین علویین تقسیم کرد و حکم به تعمیر بنای شهر کربلا و حرم عباس بن علی داد
وی تصریح کرد: در سال ۳۶۷ قمری عضدالدوله دیلمی وارد بغداد شد، سپس به زیارت کربلا و نجف شتافت و دستور داد مرقد عظیم و باشکوهی برای عباس بن علی بنا کنند. بنای مزبور در سال ۳۶۷ قمری آغاز شد و در سال ۳۷۲ پایان یافت و عمارت امروزه حرم عباس بن علی از عضدالدوله است که از شکوه و عظمت خاصی برخوردار است. پس از تأسیس دولت جلایریان در ایران و به قدرت رسیدن شیخ حسن ایلکانی در سال ۷۴۰ قمری، سلطان اویس (فرزند شیخ حسن) تعمیرات این آرامگاه را شروع کرد که در عصر فرزندش، سلطان احمد، در سال ۷۸۶ پایان یافت و هدایای زیادی از ایران به آستانه مزبور ارسال شد.
استاد حوزه علمیه تهران با اشاره به تغییرات بنای حرم حضرت ابوالفضل العباس (ع) در عصر صفویه عنوان کرد: شاه اسماعیل صفوی ۲۵ جمادی‌الثانی ۹۱۴ قمری فاتحانه وارد بغداد شد و مورد استقبال بی‌نظیر شیعیان قرار گرفت. وی سپس در روز بعد، یعنی ۲۶ جمادی‌الثانی، به سمت کربلا حرکت و یک شبانه روز در حرم حسین بن علی معتکف شد و سپس به حرم عباس بن علی رفت و دستور تعمیرات وسیعی را در آن آرامگاه صادر و دوازده قندیل از طلای خالص به نام دوازده امام را که با خود آورده بود به حرم عباس بن علی اهدا کرد و تمامی حرم و رواق‌ها را با فرش گرانبهای ابریشم بافت اصفهان مفروش نمود و خدمه مخصوصی نیز برای نگاهداری و روشنایی قندیل آستانه استخدام کرد که تبار آن امروزه با عنوان (آل قندیل) در کربلا شهرت دارد. اسماعیل صفوی، همچنین دستور کاشی‌کاری گنبد صادر کرد که تا سال ۱۳۰۲ قمری کاشی‌کاری باقی بود.
وی افزود: در سال ۱۱۵۳ قمری نادرشاه هدایای زیادی به حرم عباس بن علی ارسال داشت و تعمیرات وسیعی در آن آرامگاه انجام گرفت. سپس در ۱۸ ذی الحجة الحرام سال ۱۲۱۶ قمری، که انبوه مردم برای درک زیارت عید غدیر از کربلا به نجف اشرف رفته بودند، سعود بن عبدالعزیز وهابی فرصت را مغتنم شمرده و با لشکری عظیم به شهر کربلا حمله برد و حکم به تاراج تمامی شهر داد و آستانه حرم عباس بن علی (س) را نیز خراب کرد و تمامی هدایای سلاطین و ملوک صفویه و نادرشاه و قندیل‌های طلا و نقره و غیره را به یغما برد.
