به گزارش آرانیوز(حوزه تهران) در این میان اما پرسش اصلی این است که چه عواملی در شکل گیری چنین وضعیتی موثر بوده است؟ چرا استیضاح کنندگان وزیر نفت قصد قانع شدن ندارند؟ پاسخ درست ببه این سوال را می توان در تازه ترین اظهار نظر علیرضا زاکانی، چهره رسانه‌ای جریان سیاسی تندرو یافت. زاکانی در نشستی با عنوان بررسی و تحلیل واقعیت های افزایش قیمت بنزین در بنگاه خبری فارس گفته است: چرا آقای زنگنه باید هر بار می‌آید قهرمانتر برود؟
اهمیت این پرسش از آن روست که زاکانی به صورت ناخواسته اعتراف کرده که علی رغم تمام تخریب‌ها و جریان سازی‌ها توسط جریان افراطی و رسانه‌های زنجیره‌ایش زنگنه در جامعه همچنان به عنوان " قهرمان صنعت نفت" شناخته می شود. این در حالی است که به بیان خود زاکانی، هدایت الله خادمی، نظام الدین موسوی در همین نشست رسانه‌ای زنگنه مسئول درز اطلاعات میادین نفتی ایران به توتال و شل، کرسنت، سازمان‌های بهداشت و درمان، فقر مردم و.... است.
اما راز " قهرمانتر شدن" زنگنه که موجبات افسردگی آقای زاکانی را فراهم آورده، چیست؟ پاسخ به این پرسش را نه فقط در کارآمدی و توانمندی وزیر نفت که باید در هوشمندی افکار عمومی نیز جستجو کرد. واقعیت این است که افکار عمومی توانایی تشخیص سره از ناسره، مدیرکارآمد و سالم از مدیر ناکارآمد و فاسد را دارد. افکار عمومی فراموش نمی کند که در هشت سال حکمرانی جریان افراطی بر دستگاه اجرایی کشور، وزارت نفت شش وزیر و سرپرست را در راس خود دید و در همین هشت سال نه یک بشکه بر میزان تولید نفت کشور افزوده شد و نه پیشرفتی در توسعه فازهای مختلف میدان گازی پارس جنوبی بدست آمد.
نگرانی اصلی در حقیقت از کارنامه ضد قهرمان‌های صنعت نفت است. کارنامه ای فراموش نشدنی که حاصل آن پدید آمدن اختلاس های میلیارد یورویی توسط بابک زنجانی‌ها و افتضاحاتی همچون طرح‌های ۳۷ ماهه، قطع سوآپ نفتی و .... است. واقعیت این است که عامل اصلی شکل‌گیری مخالفت‌ها با وزیر نفت از ابتدای دولت یازدهم نگرانی عمیق مخالفان از اقدامات مثبت زنگنه در صنعت نفت بود و نه مواردی که در رسانه‌های جریان افراطی، نامه ۷۲ نماینده و حتی در طرح استیضاح عنوان شده است.
شاید اگر زاکانی کمی تیزهوش تر بود این پرسش را نه در یک نشست رسانه‌ای که در محفلی خصوصی طرح می کرد و اجازه می داد در این نشست رسانه ای به همان موضوعات تکراری پرداخته شود.
