به گزارش آرانیوز نزدیک به ۳۷هزار تهرانی کارزار برکناری علیرضا زاکانی، شهردار تهران را خطاب به اعضای شورای شهر تهران امضا کردند. از سوی دیگر بیش از ۱۴۷هزار پایتخت‌نشین نیز درخواست جلوگیری از تخریب پارک قیطریه را خطاب به ریاست محترم قوه قضائیه، ریاست محترم جمهور و رئیس دیوان عدالت اداری امضا کرده‌اند. مسئولان مورد خطاب تهرانی‌ها چقدر به این امضاها اهمیت می‌دهند؟ اعضای شورای شهر تهران که با آرای همین افراد روی صندلی‌های سبز بهشت نشسته‌اند برای این امضاها ارزشی قائل هستند؟
جعفر تشکری هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران در پاسخ به این سوالات به آرانیوز گفت: «در مورد کارزاری که اشاره کردید، من هم در رسانه‌ها دیدم و مطلع شدم. به نظرم در قوانین ما جای یک موضوع خالی است و آن این‌که چقدر خوب می‌شود که «انتخاب شهردار» با خود مردم شهر باشد و شهروندان انتخاب کنند چه کسی، با چه ویژگی، تخصصی و توانایی‌هایی به‌عنوان شهردار شهر مشغول به کار شود. در حقیقت شهردار نیز با رأی اکثریت مردم در روی کرسی بنشیند. در خیلی از شهرهای دنیا نیز مردم شهردار را انتخاب می‌کنند و شاید انتخاب شهردار برای مردم مهم‌تر از انتخاب اعضای شورای شهر تهران باشد. در گذشته این موضوع در مجلس مطرح شده و این دیدگاه را خیلی‌ها مطرح کردند که این کار را بگذاریم خود مردم انتخاب را برعهده بگیرند. اما شورای شهر تهران نیز اقدامات خود را انجام می‌دهد.»
او با اشاره به موضوع مسجد قیطریه افزود: «معلوم است که اکثر مردم کشور ما مسلمان و شیعیان هستند. افتخار ما این است که هستیم، اما گاهی رفتارها مدیران باعث رنجش مردم می‌شود. «بنشین»، «بفرما» و «بتمرگ» هر سه به یک معناست، اما هر کدام در یک جایی به کار برده می‌شود. بنابراین مدیران باید ادبیات مناسبی با مردم داشته باشند و خود را در مقابل مردم پاسخگو بدانند. منطقی نیست در مقابل موضوعات بلافاصله موضع‌گیری کرده و با شدت و غضب جواب دهیم. طبق روایات معصومین(ع)؛ اهل بهشت چهار نشانه دارند. اول زبان لَین، زبان نرم؛ زبان تیز علامت یک مومن واقعی نیست البته نه در مقابل دشمن. دوم روی گشاده؛ باید با مهربانی رفتاری نکنیم که مردم را به انفعال بکشیم. سوم قلبی مهربان است که مردم احساس کنند موضوعی با لجبازی مطرح نمی‌شود.»
تشکری هاشمی با اشاره به این که نباید اقدامات ما به این بینجامد که در کشور مسلمان ساخت مسجد به یک کارزار تبدیل شود، تاکید کرد:
«هرچند اگر قرار باشد موافقین مسجد هم چنین کارزارهایی راه‌اندازی کنند، حتما تعدادشان بیش از مخالفتان خواهد شد.
اما موضوع این است که وقتی با لجبازی و یک مدل رفتار تهاجمی با مردم رفتار کنیم این تبعات قابل پیش‌بینی است.
امیدوارم مدیران از حاضرجواب دست بکشند و با کمی تأمل و اندیشه، مکثی، تعقل و آرامش صحبت کنند. اگر با مردم تقابل کنیم، پیامدهای خوبی را شاهد نخواهیم بود و شاید حادثه مسجد قیطریه از این جنس بود، و گرنه به اعتقاد من مردم هیچ مخالفتی با مسجد و مسجدسازی ندارند.»
او در پاسخ به این سوال که این کارزارها مورد توجه شورا قرار می‌گیرد؟ گفت: «این نوع کارزارها بیش از آن‌که کاربرد تصمیم‌گیری داشته باشند، کاربرد اجتماعی داشته و به نوعی بیان یک نوع خواسته‌های مردم است. این کارزار حاکی از آن است که مردم از برخی تصمیمات، روش‌های به کار گرفته شده دلخورند، حتی از قول‌ها و قرارها و وعده‌ها و وعیدهای پوچ نیز رنجیده شده‌اند.
درست است که کارزارها با امضاهای کم یا زیاد تعداد رأی کم یا زیاد در صحن شورای شهر به رأی گذاشته نمی‌شود، اما به رنجیده شدن مردم پی برده‌ایم و آن را درک می‌کنیم.
اگر مدیران نتوانند درکی از این موضوعات داشته باشند، حتما دامنه این دلخوری ها بیشتر خواهد شد. مدیران باید این پیام مردم را بشنوند، اشکالات را شناسایی کنند و درصدد رفع موضوعات و مسائلی شود که مردم را آزرده خاطر می‌کند. اگر مدیران با مهربانی و صداقت با مردم صحبت کنند، نه این کارزارها شکل می‌گیرد و نه ضرورتی دارد که در مورد پیامدهای آن فکر کنیم.»
