به گزارش آرانیوز، به نقل از المیادین، بسیاری از کارشناسان در بررسی اوضاع لبنان در دوره اخیر و اقداماتی که برای حل بحران سوخت این کشور صورت گرفته معتقدند که ورود سوخت ایران به لبنان و از سرگیری روابط این کشور با سوریه به معنای شکست استراتژی آمریکا و ابزارهای آن است که تلاش میکردند تا برای سقوط نظام سیاسی لبنان و سوریه و شکست مقاومت، ملتهای این کشورها را در محاصره و گرسنگی نگه دارند.
یک نکته روشن در اینجا آن است که تصمیم دولت آمریکا برای اجازه دادن به لبنان جهت ادامه روابط با دولت سوریه به منظور وارد کردن گاز مصر از طریق خاک سوریه به لبنان یک تصمیم استثنایی برای کمک به لبنانیها و یا پاسخ مثبت به دولت لبنان درباره ضرورت معافیت این کشور از پیامدهای «قانون سزار» نبود؛ بلکه آمریکاییها در ارزیابیهای خود به این نتیجه رسیدند که نتوانستند در تحریم و محاصرهای که با هدف تسلیم کردن مقاومت علیه لبنان و سوریه تحمیل کردهاند به نتیجه دلخواه برسند. بلکه این تحریمها پایههای دولت لبنان را متزلزل کرده و مهرههای آمریکا در لبنان را به دردسر انداخت.
اما برخلاف تصور آمریکاییها مقاومت موفق شد با این واقعیت لبنان سازگار شود و در این شرایط پروژه خود را که دولت و ملت لبنان را از وابستگی به ابزارهای آمریکایی رها میکند، گسترش دهد.
از سوی دیگر اهمیت تصمیم آمریکا در صدور مجوز برای واردات گاز از مصر از طریق خاک سوریه به لبنان کمتر از اهمیت عقب نشینی و شکست واشنگتن در افغانستان نیست؛ بلکه حتی میتوان گفت که این امر مهمتر و خطرناکتر از خروج از افغانستان تلقی میشود؛ چراکه به معنای عقب نشینی ایالات متحده از یک پروژه چند منظوره در منطقه است.
اگر عقب نشینی آمریکا از افغانستان با عنوان محافظت از جان سربازان آمریکایی به این بهانه که خطرات ماندن در این کشور بیشتر از مزایای آن است صورت گرفت، تصمیم واشنگتن برای عبور از قانون سزار ثابت میکند که خود آمریکاییها نیز به این نتیجه رسیدهاند که نمیتوان لبنان را از سوریه جدا کرد. آمریکاییها ناخواسته اعتراف کردند آنچه که تحت عنوان قانون سزار ضد سوریه تحمیل کردهاند تا چه اندازه غیرقانونی است.
پروژه آمریکا برای سرنگونی دولت سوریه با هدف منزوی کردن این کشور از محیط منطقهای و ایجاد محاصرهای که ساختار و ظرفیت اقتصادی آن را تضعیف میکند آغاز شد تا افکار عمومی سوریه را علیه دولت این کشور تحریک کند.
بنابراین ایالات متحده با تحریمهای خود تحت عنوان قانون سزار تلاش کرد تا محاصره سختی را علیه سوریه اعمال کند که بر کل ساختار اقتصادی این کشور تاثیر میگذارد و مانع از تعامل کشورهای همسایه با سوریه میگردد.