به گزارش آرانیوز، مسعود سلطانی‌فر با کمترین مخالف از مجلس شورای اسلامی ایران رای اعتماد گرفت. سلطانی فر که در ماه های آخر دولت یازدهم جانشین گودرزی شد البته منتقدانی هم داشت، منتقدانی که از او تغییرات بیشتری را پیرامون خودش و در ساختمان وزارت ورزش در سئول خواستار بودند. با این وجود و با اینکه برخی از آن انتقادها در مورد اتاق فکر سلطانی فر غلط هم به نظر نمی رسید اما در نهایت سلطانی فر با رای بالا وزیر ماند.
نکته اما اینجاست که چه توقعاتی از وزیر وجود دارد؟ نکته آنجاست که جامعه ورزش چه نیازهایی دارد و از وزیر چه می خواهد؟
صرف نظر از توقع حضور خانواده ها در بطن و پیرامون ورزش که مطالبه روزهای انتخاباتی مردم از روحانی بود، توقع ساخت زیر بنایی درست تر برای ورزش و جوانان از سلطانی فر می رود.
در واقع جامعه ورزش نه دنبال سلطانی فر ۱۰ ماه اخیر که دنبال سلطانی فری می گردد که اصول را رعایت کند و اصلاحات قانونی به بدنه ورزش ایجاد کند. توقع از او تعویض روبناها نیست، ورزش با این پایه های لرزان تغییرات و پی ریزی در فونداسیون و زیرسازی درست لازم دارد که از سلطانی فر آرام و کم تغییر ۱۰ ماه اخیر این مهم بر نمی آید.
تغییر قوانین قدیمی و عبور از آماتوریسم
ورزش در دنیای حرفه ای مسیر را عوض کرده است، در دنیای حرفه ای بخش خصوصی
پول ورزش را می پردازد و از کنارش درآمد خوبی هم به دست می آورد و خودش،
خودش را می چرخاند. اگر می بینید چینی ها میلیارد دلارهای خود را خرج
فوتبال این کشور کرده اند یا اعراب مالک چاه های نفت باشگاه های بزرگ
اروپایی را می خرند عاشق گونی گونی پول خرج کردن نیستند بلکه از قوانین با
ثبات آن کشورها استفاده کرده و پول روی پول می آورند.
آن قوانین اظهر من الشمس است. اولین قانون داشتن تلویزیون خصوصی در ورزش است و دومین‌اش اجرای قانون کپی رایت در سراسر کشور و جلوگیری از استفاده آژانس های حمل و نقل و خیاطها و شرکت ها و... و از اسم باشگاه های پرطرفدار است.
این موارد نه با ممانعت مدیران رده بالال یا مدیران میانی بلکه با ممانعت قوانین غیرحرفه ای در ورزش « این قوانین سال ها قبل برای ورزش آماتور و عمومی تدوین شده بود اما امروز در دنیا ورزش نه یک موضوع آماتور که یک پروسه و پروژه حرفه ای محسوب می شود» مواجه است و توقع از سلطانی فر این است که این قوانین را با توضیح در مجلس و دفاع در شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام تغییر دهد.
اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی
در واقع ملایمت ۱۰ ماهه سلطانی فر این توقع انقلابی را برآورده نمی کند مگر
اینکه وزیر دولت دوازدهم که ۱۰ ماه هم فرصت برآورد کردن و ارزیابی دارد
متد و روش دیگری را در دولت دوازدهم نشان دهد. خصوصی سازی که اصل ۴۴ قانون
اساسی است باید در ورزش به اجرا برسد تا دوباره شاهد ورشکستگی ورزش نباشیم
اما پیش و بیش از خصوصی کردن ورزش باید قوانین را به سود بخش خصوصی تغییر
دهیم و همه چیز را عوض کنیم تا سرمایه گذاران خصوصی وارد این عرصه شوند و
از آن بیرون نروند و ورشکسته و زندانی نشوند.
پاکسازی ورزش
ورود برخی تفکرات، دسته ها و گروه ها به فوتبال به سمت پولشویی و عدم
شفافیت به اسم خصوصی سازی در حالی که خصوصی سازی واقعی با این قوانین ممکن
نیست ورزش را آلوده به زندان و زندان بان و اعدام ها کرده که این برای ورزش
و عالم پهلوانی و جوانمردی با توجه به الگو بودن ورزش مشکل ساز است و
تاثیر بدی روی جامعه دارد.
سلطانی فر باید روی ورزش که حوزه اوست و بسیار تاثیرگذار روی جامعه حساسیت ویژه داشته باشند و پاکسازی را با تغییر قوانین آغاز کنند و با باز کردن راه درآمدزایی عرصه را برای رشد باشگاه ها در عرصه های بیشتر و رشته های ورزشی متعدد باز کنند.
تعامل با وزارت آموزش و پرورش و کمیته المپیک
بیشترین زمین های ورزش نه متعلق به وزارت ورزش که متعلق به آموزش و پرورش
است و زمان بسیار زیادی هم در روزها و فصل ها و ساعت های تعطیلی بیکار
افتاده است. در عوض وزارت ورزش هزاران پیشکسوت و قهرمان بازنشسته شده دارد
که می توانند تمرین بدهند، داوری کنند و استعداد یابی کنند.
قطعا تعامل بین وزارت ورزش که قهرمان و بازنشسته دارد با وزارت آموزش و پرورش که نیروی انسانی جوان و امکانات در همه شهرها دارد می تواند برای سال های آتی تحولی در استعداد یابی و پرورش ایجاد کند. همینطور تعامل بین وزارت ورزش و کمیته المپیک در بحث بودجه که چالش روزهای اخیر اما کهنه ای است نیز در بعد قهرمانی لازم و واجب است.
