به گزارش آرانیوز، روز چهارشنبه ۲۴ فروردین ۱۴۰۱ خبری منتشر شد مبنی بر اینکه در جلسه شورای عالی ترافیک با حضور شهردار تهران، تصمیم گرفته شده تا نمایشگاه بین‌المللی شهر آفتاب به عنوان محل برگزاری نمایشگاه کتاب در سال جاری باشد. پیش از آن، پرویز سروری در جریان پنجاه و هشتمین جلسه شورای شهر تهران بر ضرورت برگزاری نمایشگاه کتاب در شهر آفتاب تاکید کرده بود.
سروری در آن جلسه گفته بود: «اگر لازم باشد نامه نگاری با معاونت اول ریاست جمهوری انجام و این دغدغه منتقل خواهد شد؛ باید تلاش کنیم که در این دوره نمایشگاه حتماً در شهر آفتاب برگزار شود که اگر غیر از این باشد در بر همین پاشنه خواهد چرخید و شهر آفتاب عملاً از خاصیت خود خارج خواهد شد.»
سوال مهم اینجاست که آیا «شهر آفتاب» فقط برای برگزاری نمایشگاه کتاب تهران طراحی و ساخته شده است؟ یعنی شهرداری این هزینه گزاف را متحمل شده تا صرفاً سالی یک نمایشگاه در آن برگزار شود و اگر چنین اتفاقی نیفتد این مکان از خاصیت خود خارج خواهد شد؟ در شرایطی که بسیاری از نمایشگاه‌های مربوط به صنایع تولیدی در مجموعه نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران برگزار می‌شود، آیا ضرورت دارد که نمایشگاه کتاب تهران را به شهر آفتاب انتقال داد؟ فراموش نکنیم که در دوره‌ای هم که نمایشگاه در شهر آفتاب برگزار شد، عمده ناشران از شرایط کلی برگزاری در این مجموعه ناراضی بودند.
پس از انتشار خبر مصوبه شورای عالی ترافیک مسئولان برگزاری نمایشگاه کتاب و مسئولان مربوطه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به آن واکنش نشان داده و بر برگزاری نمایشگاه کتاب در مصلی تهران تاکید کردند. همچنین تنی چند از ناشران و اهالی قلم نیز به این امر واکنش نشان دادند. از جمله رضا حیرانی مدیر نشر ورا که مجموعه شهر آفتاب را به دلیل کامل نبودن زیرساخت‌هایش و همچنین دوری از شهر و نبودن امکانات درست حمل و نقل در شرایط کرونایی پایتخت، مکان مناسبی برای برگزاری نمایشگاه کتاب ندانست. شیوا مقانلو، مترجم پرکار و رمان‌نویس مطرح این سال‌ها نیز پس از انتشار خبر برگزاری نمایشگاه کتاب در شهر آفتاب در صفحه خود در اینستاگرام نوشته بود که از حضور در شهر آفتاب خودداری کرده و با نمایشگاه کتاب خداحافظی می‌کند.
اگر شهر آفتاب محل مناسبی برای برگزاری نمایشگاه است، چرا نمایشگاه‌های صنعتی را آنجا برگزار نمی‌کنند؟ از سال ساختش تاکنون صرفاً چند نمایشگاه را که تعدادشان شاید به تعداد انگشتان دست هم نرسد، آنجا برگزار کرده‌انداما پس از مخالفت‌های مسئولان برگزاری سی‌وسومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با انتقال آن به شهر آفتاب، برخی مسئولان شهری اعلام کردند که نمایشگاه کتاب از سال آینده (۱۴۰۲) باید به شهر آفتاب منتقل شود. در قالب پرونده‌ای به بررسی این انتقال می‌پردازیم. در نخستین شماره پای سخنان تنی چند از فعالان عرصه نشر نشسته‌ایم.
* مسئولان شهری دیواری کوتاه‌تر از فرهنگ پیدا نمی‌کنند؟
رضا حیرانی، مدیر نشر ورا درباره برگزاری نمایشگاه کتاب در شهر آفتاب به مهر گفت: به طور کل معتقدم که در شرایط فعلی برگزاری نمایشگاه چه در مصلی و چه در شهر آفتاب اشتباه بزرگی است. فضای مصلی تهویه مناسبی ندارد و قطعاً موجب گسترش کرونا می‌شود. رویدادهای جانبی نمایشگاه هم شرایط را بدتر می‌کند. هنوز ما با معضل کرونا دست و پنجه نرم می‌کنیم و یک اشتباه ممکن است دوباره فجایع بهداشتی و از دست رفتن جان مردم را تکرار کند.
وی افزود: کاش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به جای برگزاری نمایشگاه فکری به حال وضعیت کاغذ می‌کرد. اکنون که من و شما مشغول صحبت هستیم، کاغذ به بندی یک میلیون تومان رسیده است و ما مانده‌ایم که اصلاً توان شرکت در نمایشگاه را داریم یا خیر؟ این را هم در نظر داشته باشید که برگزاری دو دوره نمایشگاه مجازی در دو سال گذشته کتابفروشی‌های محلی را بیچاره کرده است و کاش به جای برگزاری نمایشگاه جشنواره‌های فصلی برای فروش کتاب در کتابفروشی‌ها اضافه می‌شد.
حیرانی ادامه داد: جشنواره‌های فصلی فروش کتاب هم به نفع کتابفروشان است و هم به نفع ناشران. صحیح این است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حمایت‌های خود طوری برنامه‌ریزی کند که تضاد منافع میان صنف‌های مختلف پیش نیاید.
مدیر نشر ورا در بخش دیگری از سخنان خود درباره مجموعه شهر آفتاب گفت: این مجموعه چه در شرایط کرونایی و چه زمانی که کرونا ریشه‌کن شود، به هیچ عنوان برای برگزاری نمایشگاه کتاب مناسب نیست. در شرایط کرونایی اگر مخاطبان نمایشگاه با مترو به شهر آفتاب بیایند فاجعه‌ای رخ داده و کرونا چهارنعل خواهد تاخت. اگر هم بخواهند با اتومبیل شخصی بیایند، قیمت تمام شده خریدشان بیشتر از کتابفروشی‌ها می‌شود. چرا باید کتابفروشی‌های راسته انقلاب و کریمخان را رها کنند و برای خرید کتاب در ترافیک بمانند و به نمایشگاه بیایند؟ در دوره‌هایی که نمایشگاه در شهر آفتاب برگزار شده بود مسئولان شهری تبلیغات بسیاری را مبنی بر تخصیص امکانات حمل و نقل و… به نمایشگاه داده بودند، اما این تبلیغات صرفاً تبلیغات بود و در واقعیت صورت حقیقی به خود نگرفت و امکانات در دسترس مخاطبان واقعاً ناچیز بود.
