به گزارش آرانیوز، مرثیه‌های یک اقتصاددان درباره "قیمت‌گذاری دل‌بخواهی"
فرشاد مؤمنی، از چهره‌های اقتصاددان اخیراً در سخنانی پیرامون مشکلات اقتصادی ایران، صراحتا به معضل "گرانی بیقاعده" اشاره کرده و گفته است:
"یکی از پدیده های مسلم در اقتصاد ایران، قدرت «قیمت گذاری دل‌بخواهی» است. یعنی وقتی دولت نمی تواند بر روی کالاهایی که با ارز ترجیحی تهیه شده اند نظارت کند به طریق اولی بر روی قیمت گذاری کالاها و خدمات مبتنی بر ارز آزاد نمی تواند کنترلی داشته باشد. "
به گزارش جماران، او در ادامه می‌افزاید: اگر دولت مساله کسری مالی دارد، فقط گزارش های سال های ۹۶، ۹۷، ۹۸ و ۹۹ دیوان محاسبات را مطالعه کنند. در آنجا گفته می شود که ما می دانیم چندین میلیارد دلار به کسانی داده ایم که کالاهایی با ارز ترجیحی وارد کنند و به محض اینکه بانک مرکزی پول را پرداخت کرده دیگر از هیچ ردی از آنها و کالاها پیدا نشده است. شما قدرت کنترل و نظارتتان دراین حد است که نمی توانید آنهایی که از شما منابع گرفتند را رهگیری کنید لذا مشکل این کشور کمبود منابع نیست بلکه کیفیت سیاست گذاری ها است. "[۱]
*آنچه که آقای مؤمنی با شجاعت بیان کرده، همان الزام عقلانی و حکومتی "نظارت بر قیمت‌ها و بازار" است که متأسفانه برخی از رجال و محافل سیاسی و اقتصادی با عبارت برساخته "قیمت‌گذاری دستوری" آنرا ریشخند میکنند!
جالب آنکه این افراد از بیان این نکته هم امتناع میکنند که نتیجه تفکرات آنها طی ۸ سال دولت اعتدال امتحان شد و دست آخر نیز رهاوردی جز گرانی بیقاعده نداشت. فلذاست که اکنون تعقل و اخلاق ایجاب میکند که این افراد به "مثبتات رقیب" اشاره کنند و خود پرچمدار لزوم نظارت بر قیمت‌ها شوند تا مردم با تجربه پیاده‌سازی این دیدگاه نیز آشنا شوند.
گفتنیست نظارت بر قیمت‌ها، شأن حاکمیتی دولت محسوب میشود و در صورت تعلل دولت در این زمینه، قوه قضائیه موظف است بعنوان مدعی‌العموم به مبحث گرانی ورود و با گرانفروشان برخورد کند.
تأکید میشود که گرانی فعلی در ایران از هیچ قاعده دلاری، بازاری، تحریمی و تورمی پیروی نمی‌کند و صرفا بر اثر سودجویی عده‌ای ایجاد شده است که باید با برخورد دولتی و قضایی جلوی آنها را گرفت.
وبلاگ مشرق، تاکنون در بیش از ده‌ها گزارش بر لزوم نظارت بر قیمت‌ها بعنوان نوشداروی مشکلات اقتصادی مردم اشاره کرده است. [۲]
***
هشدار رهبری پیرامون ضایع شدن روحانیت
جریانی که می‌خواهد حوزه علمیه را منزوی کند!
آیت‌ا... کعبی، نماینده خوزستان در مجلس خبرگان رهبری و عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اخیراً در یک مصاحبه با خبرگزاری رسا گفته است: نغمه های شومی که در جدایی حوزه از سیاست شنیده میشود، در مسیر ارتجاع و واپس‌گرایی و همچنین در مسیر غربگرایی و انزوای حوزه‌های علمیه و روحانیت است.
وی با بیان اینکه در دوازدهمین اجلاسیه جامعه مدرسین، بزرگان روحانیت و حوزه های علمیه یکصدا این حرکت را محکوم کردند، بیان داشت: حوزه های علمیه و روحانیت با عقلانیت و غیرت در صحنه ایستاده زیرا حوزه ما حوزه انقلابی است و این گونه حاشیه سازی‌ها حوزویان و روحانیت را از حرکت در تحقق متعالی انقلاب اسلامی باز نمی‌دارد.[۳]
*اشاره آیت‌ا... کعبی میتواند به بیانیه اخیر موسوی خوئینی‌ها و صحبت‌های چندی قبل آقای محقق داماد باشد که یکی بر استقلال حوزه از حاکمیت اسلامی و دیگری بر جدایی حوزه از سیاست تأکید کرده‌اند
. [۴]
گفتنیست، مقام معظم رهبری در یکی از بیانات خود پیرامون القائات تأکید کننده بر جدایی حوزه علمیه از سیاست فرمودند:
"امروز اگر روحانیت در قبال حکومت، بی‌اعتنا و بی‌مبالات باشد، هم خودش ضایع خواهد شد و هم حکومت اسلامی تضعیف میشود. حکومت اسلامی، حکومت قرآن و حکومت فقه و فقیه و حکومت علم و عدل است. حکومت برای گسترش آرمانهای اسلامی است. تشکیل حکومت اسلامی، آرزوی همه اولیاءاللّه در طول تاریخ بوده‌است. هر فرد مؤمنی وظیفه دارد از آن دستگاه سیاسی که اسلام را ترویج و احکام آن را پیاده میکند، حمایت کند. مگر عالِم دین میتواند نسبت به حکومت اسلامی بی‌اعتنا بماند!؟ افراد کافر به اسلام، در مقابل حکومت طاغوتی بی‌اعتنا میمانند. «طاغوت» یعنی کسی که در مقابل خدا، دستگاهی برپا میکند: انداداللّه، شرکاءاللّه. کسانی که خود را بنده مطیع خدا میدانند، برای تحقّق اهداف خدایی تلاش میکنند و صبح و شام در مقابل پروردگار پیشانی خضوع به خاک میسایند که به آنها توفیق دهد خدمتگزار دین او باشند. اگر اینها در کشور، زمام قدرت را به دست گیرند، همه وظیفه دارند که مانند یک عبادت، از آنان حمایت کنند.
در گوشه و کنار، شاید افرادی هستند که خیال میکنند این نشانه زهد و علم آنان است که از کار کنار بکشند و کاری با حکومت نداشته باشند. مگر چنین چیزی امکان دارد!؟ البته چون میخواهیم نسبت به مسائل، حُسن ظن داشته باشیم، میگوییم: «این، نشانه بیخبری و غفلت آنان است.» والّا اگر غفلت و بیخبری نباشد، نشانه چیزهای خیلی بدی خواهد بود. "[۵]
