به گزارش آرانیوز، امروزه کمتر کسی در جنوب کشور پیدا میشود که نام مکران را نشنیده باشد، گر چه این نام که رگ و ریشهای بلوچی دارد به اندازه سواحل انزلی، کیاشهر، آستارا، رامسر، محمودآباد، نمک آبرود و سیسنگان برای مردم ایران شناخته شده نیست اما زیباییهایی دارد که کم از دریای شمال نیست و روایتگر تاریخی کهن از مردمانی سخت کوش و تمدنهای قدیم است.
این منطقه را میتوان به دلیل قرابتش با تمدنهایی مانند شهر سوخته حتی مبدا دریانوردی دانست که اظهارنظر در این مورد و بررسی آن را برعهده کارشناسان و متخصصان امر میگذاریم هر چند تاریخ آن بسیار کهن است آن چنان که لوکیوس فلاویوس آریان مورخ نامدار یونانی که در قرن اول میلادی میزیسته است در یکی از کتابهای خود نامی از این منطقه آورده است، سواحل مکران در واقع از شرق شهر بندرعباس آغاز میشود و تا مرز پاکستان و ایران ادامه دارد.
رنج مردمان مکران تا به امروز رنج فراموشی بوده است چرا که مردم نجیب، بیآلایش، کم توقع و خونگرم مکران همواره بدون کمترین مطالبهای به زیست مسالمت آمیز شیعه در کنار سنی ادامه دادهاند.
غفلت تاریخی مسئولان، مدیران و سیاستمداران این مرز بوم در حق این منطقه مهم و استراتژیک موجب شد که شخص رهبر معظم انقلاب در این باره به نیروهای تحت امرش فرمان دهد و از این رو سردار حبیب الله سیاری فرمانده وقت نیروی دریایی ارتش در 24 خردادماه سال 87 با حضور در برنامه ثریا اعلام کرد که بحث توسعه سواحل مکران در سال 87 با پیگیری هوشمندانه رهبری در این رابطه آغاز شده و با دستور ایشان ما در این منطقه با رویکرد توسعهای مستقر شدهایم.
آذرماه سال 1393 هم مقام معظم رهبری به توسعه منطقه مکران در جنوب کشور اشاره کردند و فرمودند "مسئله آبادسازی سواحل مکران نیز جزو کارهای اساسی است که باید با همکاری دولت، برنامههای مورد نظر در این منطقه با سرعت بیشتری دنبال شود" همچنین رهبر معظم انقلاب در سال 94 در دیدار با فرماندهان نیروی دریایی ارتش از اهمیت احیای منطقه مکران و تأکیداتش در این باره به مسئولان گفت که نشان اهمیت توسعه این منطقه در نگاه معظم له داشت.
از این رو نیروی دریایی ارتش با تاسیس منطقه دوم دریایی ولایت جاسک در سال 1387 نخستین قدم را برای خارج کردن منطقه مکران از انزوا و توسعه این منطقه برداشت اما پشت بند آن مسئولان دولتهای وقت آن طور که باید و شاید پای کار میآمدند توجهی به این منطقه نکردند.
رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنهای نهم تیرماه سال 94 در نامهای به رئیس جمهور وقت سیاستهای کلی برنامهی پنج ساله ششم توسعه را ابلاغ کرد که در بند بیست و یکم آن نوشته شده بود "توسعهی اقتصاد دریایی جنوب کشور در محور چابهار – خرمشهر با تأکید بر سواحل مکران" حال اگر از سال 87 صرف نظر کنیم و سال 94 را محور اول توسعه سواحل مکران بدانیم با سوالی چالش بر انگیز روبهرو خواهیم شد، آیا در این 6 سال شهرستانهای موجود در سواحل مکران رنگ و بویی از توسعه پیدا کردند یا خیر؟
سه شهرستان میناب، جاسک و سیریک که حداقل 6 سال از توسعه آن هم در سطح ملی شان میگذرد الان در چه وضعیتی هستند؛ آیا جادههای این شهرستانها به حد جاده یک شهرستان توسعه یافته در آمده است یا نه، هنوز هم نام این جادهها، جادههای مرگ هرمزگان است و سالانه خانوادههای زیادی را داغدار میکند.
آیا بهداشت و درمان در این مناطق به حد معمول رسیده است یا نه کمبود آمبولانس و دور بودن مراکز درمانی و صعبالعبور بودن جادهها تراژدیهای تلخ مادران باردار و فرزندان عقرب گزیده و مار گزیده را رقم میزند.
روستاهای این مناطق راه دسترسی درستی دارند یا با کوچکترین بارندگی باید با هلیکوپتر به آنها امدادرسانی کرد؟