به گزارش آرانیوز، کره جنوبی در جریان گفتگوهای آشتی که با مداخله ترامپ اوج گرفت و فعلاً به دلیل بدعهدی آمریکا ناتمام مانده، یک گروه از دختران پاپ کره‌ای را به آن سوی مرز فرستاد تا اجرای کامل سالنی برای کیم جونگ اون رئیس کره شمالی داشته باشند. همین هم شد.
اما یک جای کار می‌لنگید. اگر قرار است موسیقی سرگرم‌کننده و صنعت پاپ کره‌ای برای کره شمالی‌ها جذاب باشد، چرا خودِ مردم کره جنوبی را دلزده کرده است؟ هر چند ماه یک بار خودکشی یکی از هنرمندان پاپ کره‌ای که همگی از جوانان پرشور و شر هستند، دل مردم کره را به درد می‌آورد و بعد از تکرار مکرر آن حالا یک سؤال جدی به وجود آمده: پاپ کره‌ای تا چه زمانی می‌خواهد قربانی بگیرد؟
پاپ کره‌ای چیست؟
پاپ کره‌ای یا کی‌پاپ ( K pop) چند دهه‌ای است در کره رشد کرده و با آغاز هزاره سوم میلادی به کشورهای شرق آسیا و اقیانوسیه و سپس به آمریکا راه یافته و طرفدارانی گرد آورده است. کنسرت‌های بزرگ و جوایزی که در مسابقات موسیقی نصیب سبک پاپ کره‌ای شده نشان از رشد روزافزون آن دارد. نکته مهم این است که ترانه‌های پاپ کره‌ای به زبان انگلیسی و با رقص‌های غربی اجرا می‌شود و عملاً فقط هنرمندانش کره‌ای هستند.
آنها در واقع عروسک‌های هستند که به اسم سرگرمی، شب و روز نوجوانان و جوانان را پر می‌کنند اما عملاً نسل جدید کره را با فرهنگ غربی انس می‌دهند. نقل شده تیفانی از اعضای گروه «نسل دختران» گفته در حالی که قد او ۱۶۲ سانتی متر است فقط ۴۸ کیلو وزن دارد و تازه با وزن، سنگین‌ترین عضو گروه خود است که او را با الفاظی مانند «خوک» خطاب می‌کنند.
به نفع صنعتداران پاپ کره‌ای است که خوانندگان نوجوان را استخدام کنند که هم از نظر جسمی ظریفتر و هم از نظر کاری گوش بفرمانتر هستند اما این دقیقاً به ضرر خوانندگان کم سن و سال است زیرا تحمل مسائل جنسی را در این حد ندارند. آنها باید همواره با جذابیت‌های جنسیِ خود ظاهر شوند و خیل عظیمی از طرفدارانشان در فضای مجازی نیز فقط به همین وجه قضیه توجه می‌کنند که تحقیر و شوک عظیمی به روان خوانندگان وارد می‌کند. تازه این خوانندگان بعضاً از سوی بنگاه‌داران مجبور به تن فروشی می‌شوند.
