به گزارش آرانیوز، سعید رحمت سمیعی صبح امروز در نشست خبری بررسی چالشها و فرصتهای سرمایهگذاری در صنعت چای در رشت اظهار داشت: دولت در حمایت و رونق صنعت چای کشور، هیچ برنامهای ندارد و همچنان سرگردان است.
رئیس هیئت مدیره سندیکای کارخانجات چای شمال ابراز داشت: در سال 1903 کشور ایران و کشور کنیا در آفریقا بهطور همزمان مبادرت به کشت گیاه چای کردند اما ایران چه از لحاظ کیفی و چه از نظر کمی نتوانست به جایگاه مشخصی در منطقه برسد.
رحمت سمیعی درباره چای تولیدی گیلان خاطرنشان کرد: گیلان با 94 درصد کل تولید کشور، دهها هزار نفر چایکار، دستاندرکاران در چایسازی و ناوگان حمل و نقل که از آن ارتزاق میکنند سهم عمدهای در صنعت چای کشور دارد.
وی علل عقبماندگی صنعت چای کشور را برشمرد و عنوان کرد: تصمیمسازیهای نابخردانه دولت، اجرایی نشدن اصل 44 قانون اساسی، شرایط آب و هوایی و فرهنگی، قاچاق، واردات بیرویه و تعاملات ضعیف بینالمللی در این حوزه از جمله مشکلات صنعت چای کشور است.
رئیس هیئت مدیره سندیکای کارخانجات چای شمال افزود: برخی از رقبای خارجی چای کشور مانند کنیا در تمام طول سال اقدام به برداشت برگ سبز چای میکنند چیزی که در کشور ایران کاملاً متفاوت است و تنها در حدود 6 ماه برداشت انجام میشود.
رحمت سمیعی میزان تولید چای را در سالهای مختلف مقایسه کرد و گفت: سالهای قبل در حدود 75 هزار تن چای در کشور تولید میشد اما با سیاستهای مغرضانه این میزان تولید به 18 هزار تن کاهش پیدا کرد و در سال 96 نیز به میزان 25 هزار تن رسید.
وی با بیان اینکه از نظر کمیت تولید چای حرفی برای گفتن نداریم تصریح کرد: سالیانه میزان 120 هزار تن مصرف چای داخلی کشور است بنابراین نیاز به واردات ضروری به نظر میرسد اما عملاً شاهد بیبرنامهگی و واردات بیرویه و بی حساب و کتاب چای به کشور هستیم.
رئیس هیئت مدیره سندیکای کارخانجات چای شمال اظهار داشت: دولت برای حمایت از صنعت چای سالیانه 150 میلیارد تومان هزینه میکند اما آنچه که اتفاق افتاد کاهش میزان زیر کشت باغات چای از 32 هزار هکتار به 18 هزار هکتار در سال 96 بود.
رحمت سمیعی با اشاره به تعطیلی کارخانجات چایسازی ابراز داشت: در سالهای گذشته که صنعت چای کشور از رونق بهتری برخوردار بود 200 کارخانه چایسازی مشغول فعالیت بودند اما با ورشکست شدن 50 کارخانه، این تعداد در سال 96 به 150 کارخانه چایسازی رسید.
وی با بیان اینکه دولت برای صنعت چای هیچ برنامه مشخصی ندارد افزود: برای خروج از مشکلات پیشرو نیاز به یک سازمان چای مقتدر، بیش از پیش احساس میشود تا بر طبق طرح اولیه سال 84 تنها در راستای هدایت،حمایت و نظارت مطلوب گام بردارد.
رئیس هیئت مدیره سندیکای کارخانجات چای شمال تصریح کرد: واردات چای به داخل کشور باید بهصورت حمایتی انجام شود زیرا یکی از بزرگترین مشکلات و معضلاتی که صنعت چای با آن مواجه است همین واردات بیرویه اما قانونی چای به داخل کشور است.
رحمت سمیعی به میزان هزینه تولید چای کشور اشاره کرد و افزود: تولید یک کیلو برگ سبز چای در حدود 8 و 500 تومان هزینه دارد که 60 درصد آن را دولت و مابقی را کارخانهدار میپردازد اما کارخانهدار برای هر کیلو چای 10 هزار تومان هزینه میکند.
وی با انتقاد از عملکرد دولت در برخورد با قاچاق چای عنوان کرد: دولت باید حافظ جان و مال مردم باشد اما میگوید قادر به کنترل مرزها برای جلوگیری از ورود کالای قاچاق از جمله چای به داخل کشور نیست بنابراین دولت موظف به پرداخت خسارت به تولیدکنندگان است.
رئیس هیئت مدیره سندیکای کارخانجات چای شمال خاطرنشان کرد: تبلیغات نقش بسیار موثری در رونق صنعت چای کشور و شناساندن این محصول سالم به مردم دارد اما هزینههای بالای این کار باعث شده تولیدکنندگان چای کشور نتوانند به این حوزه ورود کنند.
رحمت سمیعی درباره صندوق حمایت از صنعت چای کشور نیز ابراز داشت: این صندوق باید بهعنوان بازوی اجرایی سیاستهای سازمان چای عمل کند اما امروزه به حیات خلوت سازمان چای تبدیل شده و نتوانسته تاثیر مطلوب و مورد انتظاری را از خود بروز دهد.
وی با اشاره به لزوم احیای باغات چای کشور در جهت رونق تولید بیان داشت: حمایت از کشاورز چایکار در جهت انجام هرس به موقع، اعطای کود مورد نیاز و دیگر مراحل کاشت، داشت و برداشت بسیار ضروری است و تنها از این راه میتوان به شکوفایی صنعت چای کمک کرد.
انتهای پیام/*