به گزارش آرانیوز، سرهنگ یونس رزاقی فرمانده یگان سپاه حفاظت هواپیمایی استان خراسان رضوی:
خرداد ماه امسال بود که مدیرکل فرودگاه های خراسان رضوی با بنده تماس گرفت و اعلام کرد از درون یکی از هواپیماهایی که به سمت مشهد در پرواز است، کد **** اعلام شده است و این پرواز 15 دقیقه دیگر به مشهد می رسد. این هواپیما متعلق به شرکت ... بود. از طریق دستگاهی در داخل کابین خلبان، هواپیماربایی با تنظیم و ارسال کد **** قابل اعلام به فرودگاه مقصد است. به سرعت به باند فرودگاه رفتم و منتظر رسیدن هواپیما شدم. نمی دانید در این یک ربع چه بر من گذشت، این 15 دقیقه اندازه 100 سال گذشت. سرانجام هواپیما بر باند فرودگاه شهید هاشمی نژاد مشهد فرود آمد و نگرانی مان کم شد و احتمال دادیم که کنترل هواپیما در اختیار یکی از نیروهای امنیت پرواز قرار گرفته است. به سرعت هواپیما را به محیط امنی انتقال دادیم. در هواپیما باز شد و دیدیم خلبان خارج شد و دو دستی بر سر خود می زند. خلبان گفت که کمک او اشتباه کرده است و به اشتباه کد **** را ارسال کرده و هواپیماربایی در کار نبوده است. پس از آن، آن خلبان اخراج شد.
هیچ استانی برای ما خط سفید نیست. هواپیماربایی تهدیدی بین المللی است. یک زمانی در هواپیماربایی می گفتند، هواپیما می رود و باز می گردد، اما الان این گونه نیست و تهدیدات هواپیماربایی، تهدید انتحاری است. اگر خدا نکرده دشمن وارد شود، دیگر این هواپیما را به اسرائیل و آمریکا و جای دیگر نمی برد. دشمن این هواپیما را می گیرد و به مناطق بسیار مهمی می زند و اقدام انتحاری انجام می دهد.داعش اعتقاد دارد که اگر سر یک شیعه را ببرد، به بهشت می رود. در روزهای خاص میلیون ها زائر در حرم امام رضا(ع) حضور دارند. این نگرانی در وجود تک تک نیروهای امنیت پرواز وجود دارد و آمادگی مقابله با چنین تهدیداتی را همیشه داریم، به خصوص در روزهای خاص.ما همیشه از خدا خواسته ایم که هیچ تهدیدی برای مشهد و حرم پیش نیاید. همه سعی و تلاش ما این است که پوشش امنیتی لازم را در پروازها داشته باشیم.
کارگردان فیلم ارتفاع پست زحمت کشیده است.آن فیلم یک سناریوی واقعی بود و از روی یک اتفاق واقعی، تولید شده است. .هنوز نیروهای امنیت پرواز آن هواپیما هستند. کار خیلی سنگینی بود که یک نفر مقابل 27 نفر که می خواهند پناهنده شوند و هر راهی را که می روند موفق نمی شوند و تصمیم به هواپیما ربایی می گیرند، ایستادگی کند. بلیت 27 صندلی را می خرند، کل هواپیما 30 صندلی داشته، سه نفر غریبه بودند، بقیه همه خودشان بودند. کار واقعا سنگین بود. نیروهای امنیت پرواز در هواپیما از جان خود مایه گذاشتند. با قمه و چاقو و پنجه بوکس آنان را زده بودند، حتی زنان همراه هواپیماربایان با نوک کفش شان به سر نیروهای امنیت پرواز می زدند.
